Sporin í sandinum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Nótt eina dreymdi mann draum.

Honum fannst sem hann væri á gangi
eftir ströndu með Drottni. Í skýjum
himins flöktu myndir úr lífi mannsins.
Við hverja mynd greindi hann tvennskonar
fótspor í sandinum, önnur hans eigin,
og hin Drottins.

Þegar síðasta myndin birtist fyrir augum hans,
Leit hann um öxl á sporin í sandinum.
Hann tók eftir því að víða á leiðinni voru aðeins ein spor.
Hann sá einnig að það var á þeim augnablikum Lífsins,
sem hvað erfiðust höfðu reynst.
Þetta olli honum miklu hugarangri og hann tók
það ráð að spyrja Drottinn hverju þetta sætti.

“Drottinn, þú sagðir að þegar ég hefði ákveðið að
 fylgja þér, myndir þú ganga alla leiðina í fylgd með mér.
 En ég hef tekið eftir að meðan á erfiðustu stundum
 lífs míns hefur staðið, eru bara ein fótspor í sandinum.
 Ég get ekki skilið hvernig þú gast fengið af þér að skilja
 mig eftir einan þegar ég þarfnaðist þín mest ”.

Drottinn svaraði: “Þú dýrmæta barn mitt.
Ég elska þig og myndi aldrei skilja þig eftir eitt.
Á meðan þessir erfiðu tímar lífs þíns liðu
þar sem þú sérð aðeins ein fótspor var það ég sem bar þig “.

Athugasemdir

[Valgeir Matthías Pálsson (IP-tala skráð) 16.3.2009 kl. 19:26]

Þetta var fallegur draumur Sverrir minn.

Eigðu rosalega gott kvöld vinur og knús inn í nóttina.

Með bestu kveðju.

Valgeir.

[Aida., 17.3.2009 kl. 08:24]